Item gefilterd op datum: december 2012

de mens streeft niet maximale maar voldoende rationaliteit na.

vooraleer een bepaalde handeling de moeite loont, moeten bij het optimale activiteitsniveau de totale baten de totale kosten overtreffen, zodat de betrokken handeling effectief een welvaartsverhoging impliceert

De Homo Economicus vergelijkt hierbij voor een bepaalde handeling de marginale kosten en de marginale baten

MB < MK => activiteit inkrimpen

MB > MK => activiteit uitbreiden

MB = MK => activiteitsniveau optimaal

impliceert coherentie van keuze. De mens wordt verondersteld de mogelijkheid te bezitten om:

- de alternatieven waar te nemen en te onderscheiden die omgeving hem biedt om zijn behoeften te bevredigen

- er de beste vorm van behoeftebevrediging uit te kiezen

daaronder verstaat men drie kenmerken van het menselijk handelen:

- de autonomie van de individuele preferenties

- de bekwaamheid om coherente keuzen te maken (rationaliteit)

- het welbegrepen eigenbelang als drijfveer van het menselijk handelen.

de groep primeert voor de sociologen als analyse-eenheid van het groepsgedrag boven het individuele gedrag. Groepsgedrag is voor de econoom daarentegen de aggregatie van individueel gedrag via bepaalde coördinatiemechanismen.

Meest wezenlijke kenmerk van de economische analysemethode. De basisentiteit is het individu, het is het individu die beslist welke doeleinden hij in zijn leven zal nastreven, die zich een oordeel vormt over de beperkingen die aan zijn mogelijkheid tot handelen worden opgelegd. Hij is in staat zelfstandig te kiezen, waarbij hij zo goed mogelijk wensen en mogelijkheden probeert te verzoenen.

om belastingen te ontduiken, worden bepaalde economische bedrijvigheden niet aan de officiële instanties aangegeven en kunnen ze bijgevolg niet in het nationaal product worden opgenomen.

Primaire sector: landbouw, jacht, bosbouw en visserij.

Secundaire sector: de be-en verwerkende nijverheid

Tertiaire sector: diensten

Quartaire sector: de productie van de overheid en de gezondheidszorg.

Door aggregatie op basis van gewogen gemiddelden ontstaan globale koopkrachtpariteiten, die men kan beschouwen als wisselkoersen die gecorrigeerd zijn voor de verschillen in koopkracht.