Platoonse dialectiek, vorm van deductie (afleiden van het bijzondere uit het algemene) De hoogste vorm van kennis is kennen van de Ideeën als oorzaak en model en als doel van vergankelijke schaduwwereld. Van die hoogste beginselen daalt men dan af, langs logische weg, naar de begrippelijke bepaling van hetgeen men wilde kennen.
Plato, waarneming kan ons helpen herinnering op te roepen aan de Ideeën -> leer van de wederherinnering
kennis, kan alleen te vinden zijn in het onveranderlijke, volmaakte wezen van de werkelijkheid. Echte kennis is kennis van de Ideeën (bevinden zich in een aparte meta-wereld) om deze kennis te bereiken, moet de mens de zintuiglijke wereld verlaten en leren sterven
Plato, mening, door waarneming van de zintuiglijke wereld, het is een geloof of mening
Het aannemen van twee tegenover of onafhankelijk naast elkaar staande beginselen ter verklaring van de werkelijkheid
het veronderstelde eeuwige en volmaakte grond- of voorbeeld van iets
Levensbeschouwing volgens welke het lot en gedrag van de mens bepaald worden door omstandigheden van buitenaf, waarbij de menselijke wil een ondergeschikte rol speelt
Wereldbeschouwing die het einddoel van alle menselijk streven ziet in een verstandelijk begrijpen van de werkelijkheid
Klassiek model van maat, evenwicht en beheersing
Socrates begeleidt het proces van zoeken naar de waarheid zoals een vroedvrouw een geboorte begeleidt.
