Kant, I.
- Gepubliceerd in Geschiedenis
Rationalist van de 18de eeuw: geschiedenis is een permanent proces van vooruitgang
Rationalist van de 18de eeuw: geschiedenis is een permanent proces van vooruitgang
De foto die in 1920 voor het Bolstoi theater in Moskou is opgenomen en sovjetleider Lenin die de massa toespreekt toont, met naast hem twee andere sovjetleiders van het eerste uur, Trotski en Kamenev, is een voorbeeld van hoe symbolisch geladen beelden het voorwerp van bewuste manipulatie zijn geweest, want vanaf 1927 ziet dit beeld er fundamenteel anders uit, tenminste in de officiële sovjetvoorstelling: Stalin is dan aan de macht en enkel Lenin is nog zichtbaar. Trotski en Kamenev, door Stalin als vijanden beschouwd, zijn weggewerkt.
Voorzitter van de commissie die in 1983 de betrokkenheid van de Israëlische regering in de moorden van Sabra en Chatilla blootlegde
Zijn psychologie geeft de historicus van de 20ste eeuw de kans om een deel van het handelen van de bestudeerde personage te verklaren door de rol van het onderbewuste, van de frustraties, van het afreageren via agressie (psycho – analytische aanpak)
‘oorlog tegen Jugurtha’, zie ook Catilina
Spaanse koning wiens cruciaal televisie-optreden tijdens de geplande gewapende staatsgreep in het Spaanse parlement, de Cortesn de putschisten alle hoop op succes ontnam
zie Stoute de Karel
Enquête – onderzoek na de oorlog over wat men wist en dacht tijdens de oorlog in Nederland
de Villehardouin en Joinville, twee edelen uit de 13e E uit de Champagne, staken een hart onder de riem van de edelen die in de kruistochten in een ideaal waarmaakten. Dit is een voorbeeld van hoe de functie die de fictie van de ridderromans had om de middeleeuwse elite te ondersteunen in haar sociale statusaanspraken, zo ook de geschiedschrijving deze rol heeft vervuld.
De mobilisatie en de media-aandacht bij het overlijden van Johannes Paulus II in het voorjaar van 2005 zijn een voorbeeld van hoe in een recent verleden massale manifestaties van fascinatie met het kerkelijk apparaat, ook in de westerse wereld, aangetoond hebben hoe sterk de formele en voor velen ook inhoudelijke aspecten van godsdienst een fundamentele zingevende factor blijven