Item gefilterd op datum: mei 2014

Happiness Men wil gelukkig zijn

• Hiervoor zijn er achtergrond condities nodig die de overheid kan bieden, zoals gelijke kansen voor iedereen, keuzemogelijkheden. Concrete voorbeelden zijn verzekeringen, onderwijs, eten etc. Maar dit hangt ook af van de leefcondities.
• Cultuur: als je in een westerse maatschappij leeft heb je bijvoorbeeld een huis nodig, onderwijs, werk. Maar als je in een stam in Afrika leeft heb je juist vaardigheden nodig om eten te vinden en een groep waarin je kan leven.
• Tresholds: je hebt ook beperkingen nodig. Zodat je geen foute keuzes maakt in je
• leven.
• Identifying from the inside: je moet in een cultuur leven waarin je je kan
• identificeren. Jouw waarden moeten overeenstemmen met die van de cultuur waarin je leeft. Als je je niet kan identificeren met de groep waarin je leeft dan kan je ook niet gelukkig zijn in de groep.
• Autonomy: je wilt graag je eigen leven bepalen
• Eigen keuzes maken
• Eigen verantwoordelijkheid hebben
• je mening veranderen als je dat wil.

Legitimiteit is een vrijwillig gegeven toestemming van een groep of individu aan een autoriteit op grond van redelijk constitutionele principes. Dit leidt tot legitieme macht. De staat moet een breed overzicht houden, en als het ware alles controleren om zeker te stellen dat er wordt voldaan aan het maken en houden van bepaalde onderwijsdoelen

Neutrality: onpartijdigheid

- Onpartijdigheid geeft aan dat pluralisme de voorkeur krijgt en toegestaan wordt.

- no comprehensive view; don't take a position

De betekenis van neutraliteit is een lastige. Het houd eigenlijk hetzelfde in als het archimedian point. Er moet volledig onafhankelijk en zonder enige invloed gekeken kunnen worden naar een bepaalde situatie.

Dit is tevens heel lastig omdat de staat erbij betrokken is en deze grenzen moet trekken. Een voorbeeld kan bijvoorbeeld drugsgebruik zijn. Ondanks dat de staat zo veel mogelijk neutraal probeert te blijven moeten er ook regels opgesteld worden die wellicht niet aan het pluralistische beeld voldoen. Helaas kan hier geen rekening mee gehouden worden.

Best interest refereert naar het dat dat ouders het beste moeten doen voor hun kind. Het probleem hiermee is dat er geen duidelijke definitie aan best interest te geven is omdat dit voor elke cultuur anders is. In de Nederlandse cultuur staat autonomie en liberalisme veel meer centraal dan in de Arabische cultuur, waar autoriteit en religie centraal staat als ‘het beste voor het kind’. Er valt hier dus geen vaste waarde aan toe te kennen.

Er zijn twee belangrijke domeinen te onderscheiden op dit gebied:

Medisch--> wanneer men een optie moet kiezen voor een ziek kind.

Voogdij--> wie de voogdij over en kind krijgt na bijv. een scheiding.

De staat zou kinderen moeten verplichten naar school te gaan. Dit om verschillende redenen. Ter eerste zijn kinderen afhankelijke personen die nog niet in staan voor hun eigen keuzes. Ze kijken voornamelijk wat het ze op korte termijn zal opleveren. Niet naar school gaan zal op korte termijn betekenen dat er meer tijd is om te spelen, maar op langere termijn biedt dit kansen op de arbeidsmarkt. Deze kansen op langere termijn zullen zij alleen niet overwegen, aangezien dit nog te ver weg ligt voor hen. Ten tweede zou de overheid een leerplicht ingesteld moeten hebben omdat school de bevolking voorbereid op het goed kunnen functioneren in de maatschappij. Op school leren zij vaardigheden die essentieel zijn om te kunnen functioneren in de maatschappij. Ook zal het leiden tot een hoge opleiding waar degelijk werk mee te vinden is. Dit is voor de welvaart en welzijn van de persoon een voordeel, maar ook voor de economie van de staat is dit essentieel. Deelnemen aan school zorgt ook voor integratie. Het verbreedt iemands kijk op de wereld omdat hij in aanraking komt met meerdere wereldbeelden. Dit zorgt voor een authoritarian point of view. Uiteindelijk kan men, door in aanraking te zijn gekomen met meerdere ideeën, zijn eigen mening vormen. Dit is ook een voordeel voor iemand autonomie.

Ook heeft de school het intrinsieke voordeel dat het bijdraagt aan hoger opgeleid zijn. Hoger opgeleiden dragen ook bij aan een meer welvarende maatschappij, dit is een belang van de staat. Daarnaast zou school verplicht moeten worden voor kinderen omdat het de autonimiteit van het kind bevorderd. Ook moet gekeken worden naar de reproductieve rol van de staat, dus moet de staat onderwijs verplichten. Kan op twee manieren. Het verplichten van kinderen om naar school te gaan kan verantwoord worden vanuit het ‘weak paternalism’.

Of het kan niet omdat de staat dan de rechten van de ouders ondermijnt. Wanneer ouders ervoor kiezen om hun kind thuis les te geven dan hebben zij invloed op de normen & waarden waarmee het kind in aanraking komt. Bij het verplichten van school betekent dat deze waarden & normen verschillen met de normen & waarden van de ouders.

Ouders kunnen niet bepalen voor hun kinderen zonder bemoeienis van de staat. Echter, delen ouders en kinderen hun leven en nemen kinderen vanzelf al normen en waarden en gewoontes over van hun ouders. Echter moeten kinderen genoeg autonomie krijgen om zelf beslissingen te kunnen nemen, ze hebben recht op een open toekomst. Deze autonomie verkrijgen zij door onderwijs en dat is in het belang van de staat, omdat de kinderen dan kunnen functioneren in de samenleving. De staat representeert de belangen van ouders en kinderen, maar het gaat ook nog verder dan dit.

De families mogen kiezen zolang anderen er niet mee in gevaar worden gebracht of worden belemmerd. Hiermee wordt bedoeld dat ouders over het algemeen mogen beslissen wat het beste is voor het kind zolang dat de rechten van het kind niet geschaad worden. Als dit wel zo is moet de zorg overgedragen worden aan de ouders. Kinderen zijn afhankelijke individuen. Hun belangen moeten dus behartigd worden door in eerste instantie hun ouders. Kunnen de ouders dit niet bieden, dan moet er gekeken worden naar wat de overheid voor een rol kan spelen.

To ensure the future of the state. Recht doen aan de belangen van de burgers. Kinderen worden later de werkers, zij zijn de toekomstige burgers. Zij zullen de maatschappij draaiende en stabiel moeten houden. Hierin moet geïnvesteerd worden. Daarvoor zijn ‘enabling conditions’ nodig. En om de rechten van het zowel het kind als de volwassenen te waarborgen

De staat is dan ook verantwoordelijk voor het kind (recht op onderwijs, bescherming, gelijke kansen, etc.). Als ouders te veel vrijheid en privacy krijgen, kan de staat overtredingen van de rechten van het kind moeilijker opsporen en de rechten van het kind niet meer waarborgen/beschermen. Onderwijs: de staat moet garanderend at de toekomstige burgers de minimale capaciteiten bezitten om deel te nemen aan de democratie waarin hij of zij leeft. Daarom moet de staat onderwijs verzorgen.

Gerechtvaardigd op het paternalistisch argument.

Bescherming van kinderen: de overheid moet het kind tegen seksueel misbruik en fysieke/psychische mishandeling beschermen, omdat de ouders van de kinderen dit niet altijd kunnen en hun eigen kinderen soms schaden. Hetbelang van het kind gat voor op die van anderen. Medische ethiek: dit is belangrijk, omdat de overheid bepaalde regels heeft over bijvoorbeeld medische onderzoeken. Als deze regels er niet zijn, kan iedereen onderzoek o.i.d. opzetten. Ook over medische zorg nemen ouders niet altijd de juiste beslissingen voor hun kinderen en kan de overheid dit beter doen. Soms ondergaan kinderen medische onderzoeken ter belang van hun gezinsleden/religieuze groepen/algemeen. Overheid moet hier over waken.

De overheid moet vrijheid bieden om het kind op te laten voeden door ouders of familie, maar moet wel toezicht houden zodat de vrijheid niet misbruikt wordt. Wanneer ouders/gezin tekort schiet moet de overheid hulp bieden. Dat kan gaan om financiële hulp, basisbehoeften of opvoedingsondersteuning.

Op het moment dat er rechten en plichten zijn, moet ervoor gezorgd worden dat ze er ook zijn (taak staat). Voorbeeld publieke voorzieningen regelen, zoals educatie, bescherming (kinderen) en medische ethiek:

- Een niet te kleine populatie (leidt anders tot te weinig werk).

- Een goede economie.

- Fysieke gezondheid.

- Burgerschapsvorming.

- Onderwijs & bescherming

Vanuit de overheid gezien zal dat wel moeten, want het houdt de samenleving in stand. Vanuit de ouders gezien niet, want dan gaat de overheid zich bemoeien met de opvoeding van het kind. Vanuit het kind gezien ligt het eraan wie het er het beste voor heeft met he kind. Het belang van het kind staat voorop.

Diverse meningen:

- No, parents should raise their own children. ‘Family state’ is een model waarbij de overheid verantwoordelijk is voor de opvoeding van de kinderen. De staat moet in werkelijkheid alleen een minimum verzorgen voor kinderen in het model van parens patriae.

Nee de overheid zou geen family state moeten zijn. De ‘state of families’ staat voor een gemeenschap van verschillende families. In dit systeem worden ouders gezien als de aangewezen personen om de kinderen op te voeden en groot te brengen. Met de ‘family state’ wordt bedoelt dat de opvoeding in handen ligt van de staat. Er wordt dus met z’n allen gezorgd voor iedereen, niet een moeder die alleen voor haar eigen kinderen zorgt. Hier pleitte ook Plato voor. Vooral extreem liberalen die uit gingen van alles als staatsbezit zagen dit model wel zitten. Dit systeem gaat alleen de

vrijheid van denken tegen. Over het algemeen wordt de ‘state of families’ geprefereerd. Een combinatie van de twee systemen is vaak terug te vinden. Dit betekent dat ouders het recht hebben hun kind zelf op te voeden en liefde te geven onder bepaalde voorwaarden. Wordt er niet aan deze voorwaarden voldaan, dan grijpt de overheid in. ook systemen van zorgverzekeringen, leerplicht en wetten vallen in dit geval onder het systeem ‘family state’. het is dus een systeem waarbij de overheid gezinnen in de gaten houdt en ingrijpt waar nodig is. Er moet dus een combinatie worden gemaakt met de juiste verhouding tussen ‘the state of family’ en ‘family state’.

Ja, op basis van een zwak paternalistisch argument: Ouders zijn vrij in de opvoeding van hun kind tot een bepaalde lijn. Wanneer deze overschreden wordt mag de overheid ingrijpen. Wanneer er sprake is van kindermishandeling dan moet de overheid wel optreden, omdat het hun plicht is om te handelen in het belang van het kind (artikel 13). Ze moeten samen met het gezin een minimalistische oplossing vinden om het gezin weer te kunnen laten draaien