Item gefilterd op datum: mei 2014

Nee, omdat je leeftijd niet altijd correspondeert met de capaciteit die je nodig heb voor het verkrijgen van je rechten. Maar aan de andere kant is er geen andere optie mogelijk.

De relatie tussen de leeftijd en de capaciteiten wordt belangrijker gevonden dan alleen de grens van leeftijd. Het zou niet rechtvaardig zijn als je alleen afgaat op de leeftijd, terwijl iemand daar wel de

capaciteiten voor heeft. Als er een leeftijdsgrens is, dan is het niet zeker of je dat ook daadwerkelijk aankan (denk aan; als je naar de film gaat als).

Het is echter zo dat de grens ergens getrokken moet worden en er niet bij iedereen gecontroleerd kan worden of diegene de juiste capaciteiten bezit voor bepaalde rechten. Deze capaciteiten zijn dus voor de wetgeving veralgemeniseerd, en er zijn aan de hand van deze capaciteit-leeftijdsrelaties wetten en rechten opgesteld. (denk aan; gemiddeld kunnen de meeste mensen wel autorijden als ze 18 zijn, dan wordt de grens op 18 gesteld). Een minimumleeftijd stellen voor bepaalde rechten is dus gerechtvaardigd, vanwege het feit dat men wel capabel moet zijn om verstandig gebruik te kunnen maken van wetten. Daarnaast kan er wel onderscheid gemaakt worden in zwakke en sterke grenzen (weak and strong tresholds).

Een zwakke grens is een grens gebaseerd op een bepaalde leeftijd (alcohol vanaf 16 jaar). Een sterke grens is het bepalen van een grens door middel van capaciteit, omdat leeftijd nog niet genoeg zegt (autorijden). De zwakke grens is duidelijk en gemakkelijk toepasbaar.

Rights in trust: als ouder houd je rechten ‘’achter’’ voor je kinderen, zodat ze deze rechten op een later moment kunnen gebruiken.

‘Rights in trust’ is ook wel het recht voor een open toekomst. Ze geven grenzen aan de rechten van ouders en leggen plichten op de staat om deze rechten te beschermen. Ze beschermen de rechten die het kind als een volwassene zal hebben. Zodat de persoon later zijn vrijheidsrechten en welzijnsrechten kan uitvoeren.

Rights is trust betekent dat de rechten ,die kinderen later krijgen als volwassen, bewaard moeten worden. Dit kan verdeeld worden in twee onderdelen:

• Anticipatory autonomy rights
• Who one is versus who one will become*
• The right to an open future
• The capacity to eventually make reasonable choices
• Choice is not necessarily in tension with habits, dispositions, or ways-of-life chosen
  for someone

Engelse definitie:
Rights are to be “saved” – held in trust – for children until they are capable of exercising them, just as money held in a trust account is “saved” until the child reaches the age of majority, and for similar reasons. Moreover, Feinberg explicitly acknowledged that safeguarding a child’s prospective autonomy interests “often requires preventing his free choice now.

Je moet altijd rekening houden met de belangen van het kind. Wat het beste aansluit en persoonlijke groei mogelijk maakt. Dit kan een keus zijn maar meestal is dit niet de keus van het kind zelf, omdat deze nog niet altijd alles weet.

Ja: Liberale blik, de keuze van het kind mag meewegen in beslissingen als de volwassenen dit realistisch acht.

Nee: paternalistische blik, kinderen zijn nog niet in staat om het belang van verschillende opties te zien en te interpreteren om zo een juiste keuze te kunnen maken. Dit moet uiteindelijk gedaan worden door de ouders/opvoeders van het kind. Kinderen kunnen nog niet goed rekening houden met de gevaren die grote beslissingen met zich mee brengen. Er moet echter wel rekening gehouden met de wil en de rechten van het kind, maar kinderen beschikken niet over een aantal cognitieve vaardigheden, zoals bijvoorbeeld het verwerven of verwerken van informatie op een geordende manier, om consistente en stabiele overtuigingen te vormen en om de betekenis van verschillende opties en hun consequenties te waarderen. Kinderen missen de wilskracht om consistente verlangens te ontwikkelen en te behouden, daarnaast kunnen ze geen onafhankelijke keuzes maken. Dit onvermogen van kinderen maakt dat ze geen ‘liberty rights’ hebben. Tenslotte is deze ontkenning van rechten niet slecht voor kinderen. De kindertijd is niet een permanent onderhouden status die geassocieerd kan worden met onderdrukken of discriminatie, het is een stadium van de menselijke ontwikkeling die iedereen doorgaat. Kinderen groeien op tot volwassenen, dus ze zullen wel rechten krijgen en die ‘discriminatie en onderdrukking’ zal verdwijnen.

Het moet een combinatie zijn van rationaliteit en redelijkheid. Deze wetten worden hierbij gebruikt als leidraad. Je hebt een recht niet zomaar, het is niet genoeg om te zeggen dat je het recht hebt. Er moeten randvoorwaarden en verplichtingen zijn die het mogelijk maken dat je rechten hebt:

a. Het moet relevant zijn voor het desbetreffende persoon.
b. Toepassing varieert van plaats tot plaats = situatie-afhankelijk.
c. De ouders moeten het naleven
d. Overheid moet controleren.
e. Overheid moet de benodigdheden aanbieden (zoals onderwijs)

Kinderen hebben basisrechten. Deze rechten zijn bericht om het welzijn van het kind te bevorderen:

• Vrijheid van zelfontplooiing
• Vrijheid om te denken, geweten en religie
• Vrijheid van vereniging
• Het recht om een bepaald niveau van leven te hebben dat goed is voor psychische, mentale en spirituele, morele en sociale ontwikkeling.

Volgens het kinderrechtenverdrag hebben kinderen het recht op vrijheid van meningsuiting, het recht op vrijheid van gedachten, geweten en religie, het recht op verwantschap, het recht op een levensstandaard die toereikend is voor de lichamelijke, mentale, geestelijke, morele en sociale ontwikkeling van het kind, en het recht op educatie. Deze rechten zijn gebaseerd op de belangen van het kind. Deze rechten zorgen er voor dat ouders de verantwoordelijkheid op zich nemen om bepaalde taken en plichten uit te voeren die in het belang zijn van het kind.

Kinderen hebben volgens Feinberg C-rechten. Daarentegen hebben volwassenen A-rechten. Onder Crechten worden twee soorten rechten onderscheiden. Ten eerste heb je de basisrechten van een kind. Deze rechten hebben betrekking op de basisbehoeftes van een kind zoals onderdak, voedsel, drinken, bescherming, liefde. Ten tweede zijn er de zogehete ‘right-in-trust’ rechten die kinderen hebben, ook wel recht op een open toekomst genoemd. Dit recht zorgt ervoor dat kinderen een zo onaangetast mogelijke autonomie hebben als volwassenen. Door kinderen te respecteren en een open toekomst aan te bieden, kunnen zij zich in de toekomst vormen tot de volwassenen die zijzelf willen zijn.

Tweede antwoord:

Recht op gezondheidszorg, onderdak, educatie, voeding en familie (en alle bijbehorende aspecten van een goed gezin). Deze rechten worden bewerkstelligd met beleid en zijn gebaseerd op de belangen van het kind. Ze zijn vastgesteld door volwassenen.

Twee concurrerende theorieën daarover:

• De eerste is ‘the will or choice theory’. Aanhangers zien een recht als een bescherming om een eigen keuze te maken en te stimuleren bij kinderen. Enerzijds betekent het dat het de keuzes beschermd die gemaakt worden door kinderen. Het hebben van een recht geeft de macht om iets af te dwingen.
• Anderszijds staat de theorie ‘welfare of interest theory’. Aanhangers zien een recht als de bescherming van een belang. Door middel van rechten worden dus niet eigen keuzes beschermt, maar belangen. Binnen die belangen kunnen wel keuzes vallen (belang: ik wil buiten spelen. Keuze: ik ga buiten spelen)

Alternatief antwoord: kinderen zijn mensen, dus hebben ze rechten. Mensen moeten beschermd worden en rechten maken dat mogelijk.

Kinderen hebben rechten:

• Zelfontplooiing
• Vrijheid om te denken, geweten en religie
• Vrijheid van vereniging
• Het recht om een bepaald niveau van leven te hebben dat goed is voor psychische, mentale en spirituele, morele en sociale ontwikkeling
• Het recht op onderwijs
• Vrijheid van meningsuiting

De oorsprong van deze rechten is te vinden in de belangen van kinderen. Zo hebben kinderen bijvoorbeeld belang in welzijn en het krijgen van onderwijs. Dit is voor hun van belang omdat dit voor hun een goed leven beter mogelijk maakt. Maar met het hebben van belangen zijn kinderen er nog niet. Je kan er wel belang bij hebben dat je onderwijs krijgt aangeboden, maar als je hier geen recht op hebt, zal dit belang niet vervult worden. Belangrijk is dus dat kinderen rechten hebben. Niet iedereen heeft dezelfde rechten. Bijvoorbeeld het verschil tussen kinderen en ouders. Kinderen hebben wel welzijnsrechten, dat zijn rechten die het welzijn van het kind beschermen. Daarentegen hebben kinderen geen vrijheidsrechten, dit zijn rechten om te kiezen (zoals stemmen bij een verkiezing, of kiezen welke zorgverzekering het kind neemt). Dit omdat ze daar nog niet capabel genoeg voor worden geacht.

Het verschil tussen rechten en belangen is dat rechten worden toegewezen en (meestal) voor het leven lang gelden. Rechten zijn opgesteld om belangen te beschermen. Belangen zijn veel specifieker en verschillen per leeftijd en per individu. Een belang voor een volwassene kan zijn dat hij/zij wil trouwen; kinderen delen ditzelfde belang niet. Nog een verschil tussen rechten en belangen is dat je met enkel een belang bij iets nog geen recht hebt om dit uit te voeren.

Familie kan zorgen voor economische ongelijkheid, maar zeker voor affectionele ongelijkheid. De familie/het gezin is een eenheid/samenstelling waarin liefde wordt gegeven en genomen. Als je daarbuiten valt, ontvang je minder/geen liefde. Dit staat tegenover gerechtigheid. Onrecht komt ook voor bij een individu die een gezin wil stichten. Dit kan komen door (1) onvruchtbaarheid en (2) door het onvoldoende beschikken over materiële zaken die er voor zorgen dat het kind een minimaal fatsoenlijk leven kan leiden. Wanneer je om eerder genoemde redenen niet in staat bent om een kind te krijgen, ontstaat ongelijkheid tussen jou en de individuen die wel een kind kunnen krijgen, ook dit realiseert geen gerechtigheid.

Het bestaan van het gezin is tegenstrijdig met het realiseren van totale sociale gerechtigheid. In sommige gevallen kan de familie een obstakel zijn voor rechtvaardigheid, omdat elke familie het kind individueel en op zijn eigen manier opvoedt. Iedere ouder doet dit op zijn eigen manier waardoor elk kind andere normen en waarden mee krijgt, maar ook kennis. Om volledige gerechtigheid te krijgen zouden families afgeschaft moeten worden. Maar de familie draagt ook bij aan rechtvaardigheid doordat familie als beste de rol van morele opvoeder kan vervullen. Families zorgen ervoor dat kinderen tot burgers worden gevormd en families zijn de enige die deze functie kunnen uitvoeren. Door families af te schaffen offert men belangrijke waarden op die kenmerkend zijn voor het leven als de mens.

Je leven delen met het kind. Het is voor ouders (meestal) een groot plezier om kinderen te krijgen, te onderhouden en groot te brengen. Hiervoor is het dus een belang dat je als ouder plezier en voldoening haalt uit het kunnen delen van je leven met je kind.

Het sturen van de ontwikkeling van het kind. Je wilt als ouders, door de onvoorwaardelijke liefde die je (meestal van nature) voor je kind hebt, dat je kind goed terecht komt en zichzelf zoveel mogelijk ontwikkelt. Hiervoor is het dus een belang van de ouders om het kind zo op te voeden dat de ontwikkeling mazimaal is.

Het is van belang voor een ouder om ouder te zijn en te voelen, omdat je je dan als verantwoordelijke ouder kan gedragen. Ook dit zit (meestal) in de aard van de mens, dus wanneer je geen ouder bent zou je ongelukkig kunnen zijn, niet om het feit dat je je kinderen mist (want je kent ze immers nog niet) maar om het feit dat je überhaupt geen kinderen hebt.

Er zijn twee situaties waarbij ouders beter geen kinderen zouden moeten kunnen krijgen/hebben. Ten eerste zouden ouders kunnen afzien van het krijgen van een kind als het blijkt dat het ongeboren kind een chronische of ongeneeslijke ziekte met zich mee draagt. De levensverwachting van zo’n kind is vaak laag en er kunnen grote twijfels ontstaan of het kind wel een vrij en leuk leven kan genieten. Is dit niet het geval dan is het goed om de overweging te maken of de ouders het kind wel op de wereld zouden moeten zetten.

Ten tweede zouden ouders beter geen kinderen kunnen hebben als zijzelf niet capabel genoeg zijn om de basisbehoeften van een kind aan te bieden. Hiervan kan sprake zijn als bijvoorbeeld ouders economisch niet in staat zijn onderdak en voedsel voor het kind te geven maar ook als de ouders zelf aan een fysieke of mentale ziekte leiden. Vaak zijn deze mensen zelf nog afhankelijk van anderen. Kinderen worden ook gezien als afhankelijke individuen. En afhankelijke individuen zouden niet in de situatie moeten komen om andere afhankelijke individuen op te voeden. Als je je kind geen waardig leven kan bieden, zou je mogelijk geen recht moeten hebben op een kind. Daarnaast hebben we te maken met het probleem dat de overheid eigenlijk niet zomaar mag ingrijpen en daardoor dit probleem kan voorkomen. Het is ethisch niet verantwoord om mensen die bijvoorbeeld zwak begaafd zijn standvastig te steriliseren.