Item gefilterd op datum: mei 2014

In de linker bovenhoek is de zonnewagen van Helios, tevens de lichtbron, aanwezig.

Over het algemeen is het een licht schilderij maar onderaan, met name in de linker onderhoek, is een donkere schaduw te zien. Ook is er een opvallend donkere wolkenpartij aanwezig in de spanningsrijke hemel.

De drie godinnen in het centrum van de afbeelding zijn de lichtst afgebeelde personen, voornamelijk Afrodite die in het midden staat. Hierdoor wordt de blik

van de toeschouwer speciaal naar haar toegetrokken. Hieraan kan de toeschouwer, naast de huldiging, al zien dat Afrodite de gouden appel toebedeeld zal krijgen.

Er is gebruik gemaakt van veel verschillende kleuren. Deze zijn allen gedempt gebruikt. De meest overheersende kleur is die van het licht en de roze/witte kleur waarin de personen zijn afgebeeld. Over het algemeen zijn er geen heftige contrasten tussen de kleuren. De meest opvallende kleurovergang is die van het licht naar de schaduw in de hoek linksonder en in de wolkenpartij. Het schilderij is zo opgebouwd dat 2 diagonale lijnen elkaar precies zouden

kruisen bij Afrodite, als je deze door het schilderij zou trekken. De personen zijn dus afgebeeld op twee diagonalen dwars over het schilderij, en het kruispunt is Afrodite.

Door middel van overlapping (de vrouwen achter Afrodite), vage contouren (de zonnewagen van Helios) en afsnijding aan de randen heeft de schilder perspectief proberen te suggereren.

Opvallend is dat er uitsluitend gebruik is gemaakt van gebogen/golvende lijnen en dat er bijna geen sprake is van emotie. Dit is vooral goed te zien bij de toekijkende saters, nimfen en goden. Zelfs Afrodite, die de gouden appel toebedeeld krijgt, toont nauwelijks emotie.

De figuren op het schilderij zijn waarschijnlijk geïdealiseerd afgebeeld, het zouden de knapste goden zijn geweest en niemand kan bewijzen hoe ze eruit hebben gezien. De schilder kon zijn fantasie loslaten op het schilderij en de figuren dus zo mooi maken als hij zelf wilde.

Het schilderij toont het moment dat Hermes de gouden appel aan Paris geeft, zodat hij hem aan Afrodite kan geven.

In het midden van het schilderij staat Afrodite die gehuldigd wordt.

Hera (links van Afrodite) en Athena (rechts van Afrodite, met een uil aan haar voet) wijzen nog naar de dingen die zij Paris beloofd hebben, om hem zo over te halen, terwijl Afrodite al een bloemenkrans op haar hoofd geplaatst krijgt.

Links van de drie godinnen zit Paris, met zijn hond aan zijn zijde.

Naast Paris knielt de gevleugelde Hermes die hem de gouden appel overhandigt.

Aan de voet van Afrodite staat een Amor en boven haar zweeft een Amor met een fakkel.

Naast deze Amor is Pheme (met trompet en palmtak) te zien met een lauwerkrans.

Boven Hermes zijn nog twee goden en een Amor met parelketting afgebeeld.

De rechter van de twee goden is waarschijnlijk Demeter, gekenmerkt door de krans van aren in het haar. Ook zij heeft een krans voor de overwinnaar. Links van haar is een godheid met baard te zien die doet denken aan de Romeinse god

Saturnus (door de zak voor de oogst), in de Griekse mythologie is Kronos de personificatie van Saturnus.

In het midden onder de regenboog zien we twee figuren met speer te paard, dit zouden Kastor en Polydeukes kunnen zijn, de zonen van Zeus.

In de rechter bovenhoek is op een wolk Zeus zelf te zien, zittend op een troon met een bliksemschicht en adelaar aan zijn voeten. Hij wordt vergezeld door 3 godinnen.

Onderaan het schilderij zijn saters, nimfen en andere minder belangrijke watergoden te zien, een aantal zijn door afsnijding niet volledig afgebeeld.

Het licht komt vanuit de linker bovenhoek en is afkomstig van de door vier paarden getrokken zonnewagen van Helios.

Er is een scene uit de mythologie afgebeeld: het oordeel van Paris.

Er wordt verteld dat er een trouwerij plaatsvond in de godenwereld tussen Peleus en Thetis. Hierbij waren alle goden uitgenodigd, behalve één, Eris de godin van de twist. Als wraak hierop gooide zij tijdens het feest een gouden appel in de menigte met daarop de tekst, " ", voor de schoonste. Drie τηι καλλίστηι godinnen vonden dat zij recht hadden op de appel: Hera, Athena en Afrodite. Het was aan Zeus om een keuze te maken. Omdat Zeus zich geen woede van de twee verliezende godinnen op de hals wilde halen, stelde hij voor om Paris, die op de berg Ida woonde, te laten oordelen.

Vervolgens leidde Hermes, de boodschapper van de goden, de drie godinnen naar Paris.

Paris twijfelde over wie hij moest kiezen, want alle drie de godinnen waren even prachtig om te zien. Om hem over te halen boden de godinnen hem elk een geschenk aan:

Hera beloofde Paris de grootste rijkdommen en heerschappij over heel Azië.

Athena beloofde Paris de grootste krijgsroem en de diepste wijsheid.

Afrodite beloofde hem op haar beurt de schoonste vrouw van heel de wereld,Helena. (De dochter van Menelaos, de koning van Sparta.)

Dit laatste aanbod kon Paris niet weerstaan en dus koos hij voor Afrodite.

Afrodite hield zich aan de afspraak, en zo werd Helena verliefd op Paris en nam hij haar mee naar Troje, wat uiteindelijk tot de Trojaanse oorlog leidde.

Mijn beeldanalyse gaat over het schilderij Het oordeel van Paris. Het is geschilderd door Jacques Stella. De afmetingen zijn 75 x 99 centimeter en het is aangebracht met olieverf op doek.

Archie Carolls piramide van maatschappelijk verantwoord ondernemen bestaat uit 4 soorten verantwoordelijkheden waaraan gelijktijdig moet worden beantwoord.

Enerzijds doet men alle inspanningen om kenmerken van personen niet te laten meespelen omdat men van oordeel is dat er dan sprake zou zijn van discriminatie of achterstelling. Anderzijds vragen de overheid en belangengroepen om expliciet aandacht te besteden aan kans groepen. De tegenstelling kan overbrugd worden. De oplossing is hier dat enkel verschillen in talent en competenties verbonden worden aan de vacante betrekking en niet de persoonskenmerken.

Filantropie is iets terug geven aan de maatschappij van de welvaart die men heeft verkregen door input van de maatschappij. Filantropen willen met hun eigen vermogen een verschil maken in de samenleving. Hierdoor verschilt men duidelijk van sponsoring, waarbij materiële steun wordt verleend met oog op het eigen, directe voordeel.

Stel dat we de bewijzen voor het bestaan van God niet doorslaggevend vinden. We kunnen dan besluiten in God te geloven of besluiten dat niet te doen. Als we ervoor kiezen te geloven en gelijk hebben(God bestaat), maken we kans op eeuwigdurende gelukzaligheid. Als we er naast zitten verliezen we niets. Aan de andere kant, als we ervoor kiezen niet te geloven en gelijk hebben (God bestaat niet) winnen of verliezen we daar niets bij, maar als we het bij het verkeerde eind hebben, dan hebben we wel wat gemist. Onze kans op eeuwige gelukzaligheid is verspeeld en als we pech hebben branden we zelfs eeuwig in de hel. Je moet wel een ezel zijn om niet te geloven.

Matigheid en rechtvaardigheid zijn voor hem belangrijke deugden, zij voorkomen dat mensen zich mateloos gaan verrijken. Hij legt dit uit a.d.h.v. het verhaal van koning Midas en zijn goudlust. Die op het einde van het verhaal symbolisch sterft aan de honger. Aristoteles ’s denken heeft zelf de Europese wetenschap tot de 17de en de 18de eeuw beïnvloed..