Met de sterkte van een geheugenspoor bedoelt men hoe diep een spoor in ons geheugen gegrift ligt.

Uit een onderzoek naar het leren van zinnen blijkt dat er uit de data een ‘power-functie’ ontstaat. Dit houdt in dat er een lineaire grafiek ontstaat uit de data (herkenningstijd tegenover aantal dagen) bij beide log-assen. De ‘power law of learning’ houdt in: hoe beter er geleerd/geoefend wordt hoe beter ook de prestatie van het geheugen. Weer lineaire grafiek bij log-assen. De ‘power law of learning’ kan dus verklaren dat er steeds een ongeveer even lange periode moet zijn voor het aanleren van iets, want hij/zij leert dan steeds even veel erbij (figuur 6.11).

‘Spreading of activation’ houdt in dat niet alleen het item welke opgeroepen wordt, wordt geselectederd, maar ook de items die met dit item in associatie staan (activatie spreid zich dus uit als een netwerk van de stimuli naar het selectedren van geassocieerde herinneringen). Dit ondersteund de opslag in het lange termijn geheugen. Het experiment welke het principe van ‘associative priming’ aantoont was het experiment van Meyer en Schvaneveldt. In dit experiment werd er aan proefpersonen gevraagd of paren van items woorden waren of niet. Hieruit kwamen dus positieve en negatieve paren. Paren die positief waren en gerelateerd, werden sneller herkend dan paren die niet gerelateerd waren. Negatieve paren werden het beste herkend als beide woorden non-woorden waren, hierna als het tweede woord een nonwoord

was en daarna volgde het paar waarbij het eerste woord een non-woord was. Zie voor de uitslagen ook tabel 6.2. Het is ook mogelijk om de ‘spread of activation’ te controleren, want je kunt mensen ‘primen’ waardoor de spread of activation naar het item dat opgeroepen moet worden kennelijk groter is, want ze blijken het dan beter op te kunnen roepen. Het spreiden van activatie duurt ongeveer 670 ms.

De frontale cortex is cruciaal verantwoordelijk voor het werkgeheugen van verschillende soorten informatie.

Activation and long-term memory

Een geheugenspoor (memory trace) is actief als verschillende stukjes informatie in het lange termijn geheugen beschikbaar zijn geworden. Factoren die het niveau van activiteit van een herinnering bepalen zijn de hoe recent we de

herinnering hebben gebruikt en hoeveel we de herinnering hebben geoefend. Dit wordt ook ondersteund door het onderzoek dat vooraf is gegaan aan de resultaten in tabel 6.1. Hieruit blijkt dat hoe vaker (beter) wordt geleerd en hoe korter de tussenpozen bij het leren zijn, hoe beter het materiaal wordt onthouden (dit ondersteund dus de activatie theorie).

Braddeley beweerde in 1986 dat we niet een beperkte hoeveelheid items in het korte termijn geheugen kunnen bewaren, maar dat we maar zoveel informatie kunnen bewaren als we in een vaste tijd kunnen repeteren. Voor het verbale gedeelte noemde hij dat de ‘articultary loop’. Dus de ‘memory span’ hangt af van hoe snel we informatie kunnen repeteren. In fig. 6.4 is dit ook te zien: Hoe sneller je iets leest hoe minder tijd dit kost. Hoe minder tijd dit kost

hoe dichter je bij het eerste onthouden item bent en hoe makkelijk het weer is om deze op te kunnen roepen.

Buiten het systeem voor het repeteren van verbale informatie (‘articultary loop’) is er ook een systeem voor het repeteren van visuele informatie: de ‘visual sketchpad’. Deze slaaf systemen worden gecontroleerd door de ‘central executive’. Deze ‘central executive’ kan informatie in de slaaf systemen doen, maar ook ophalen uit de slaaf systemen. Verder heeft het de mogelijkheid informatie te vertalen van een naar het andere slaaf systeem.