Menu

Overgevoeligheid

Een postsynaptische cel, die geen input krijgt wordt gevoeliger voor de neurotransmitter. Er ontstaan additionele receptoren over een breder gebied van de oppervlakte. Verhoogde gevoeligheid voor een neurotransmitter na de vernietiging van binnenkomende axonen heet denervation supersensivity. Verhoogde gevoeligheid als resultaat van inactiviteit van binnenkomende axonen heet disuse supersensivity. De overgevoeligheid is veel groter dan je op grond van de uitbreiding van het aantal receptoren zou verwachten.

Overgevoeligheid heeft dus waarschijnlijk nog meer oorzaken die we nog niet kennen.

Een manier om denervation supersensivity aan te tonen is het inspuiten van 6-hydroxydopamine in de hersenen. 6-OHDA is een chemische simulator voor dopamine en norepinephrine. De neuronen die deze transmitters afscheiden herkennen de stof (ten onrechte) , nemen hem op en sterven door vergiftiging. De postsynaptische cellen reageren op de afgenomen dopamine-input door vermeerdering van dopaminereceptoren aan de kant waar de injectie werd gegeven.

Zulke veranderingen dragen bij aan herstel omdat neuronen versterkt reageren op de afgenomen hoeveelheid dopamine die na de beschadiging nog afgescheiden wordt.

Een rat die 4 weken na de 6-OHDA injectie geïnjecteerd werd met amphetamine (zorgt voor toegenomen dopamineafscheiding): toegenomen dopamineafascheiding in het intacte deel van de hersenen, maar niet in het beschadigde (want daar waren de dopamine axons weg).

Bij inspuiting met apomorphine (stimuleert direct de dopaminereceptoren) werden de receptoren in het beschadigde deel meer gestimuleerd (denervation supersensivity).

Verschijnselen van de ziekte van Parkinson doen zich pas voor wanneer al een heel groot deel van de dopamine bevattende axons uit de substantia nigra vernietigd zijn. Eerst vangen overgebleven axonen de afsterving op door zelf meer dopamine af te scheiden. Dan worden de receptoren van de postsynaptische membranen overgevoelig en soms pas wanneer meer dan 75 % of zelfs 80 of 90 % van de originele axonen verdwenen is komen de symptomen voor de ziekte van Parkinson.

Lees meer...

Groei

Na vernietiging van een stel axonen reageren de cellen die voorheen hun input kregen van de vernietigde axonen door de afscheiding van chemicaliën zoals nerve-grow-factor. Deze chemicaliën zorgen er voor, dat Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 27 praktisch onbeschadigde axonen nieuwe vertakkingen (collateral sprouts) gaan vormen. Die hechten zich aan de vacante synapses. Na verloop van maanden hebben deze “spruiten” de taak overgenomen. “Spruiten” is waarschijnlijk een normaal verschijnsel en niet iets dat alleen in antwoord op hersenbeschadiging voor komt. De hersenen verliezen voortdurend oude synapses en er ontspruiten nieuwe takken in hun plaats.

Soms spruit een niet- gerelateerde axon om een vacante plaats in te nemen. Dit is niet alleen zinloos, maar kan ook schadelijk zijn, omdat het axon onjuiste informatie doorgeeft. In andere gevallen betreft het nauw gerelateerde axonen. B.v. na een vernietiging in de verbinding van de linker hyppocampus naar de linker enthoriale cortex (het dichtstbij gelegen deel van de cerebrale cortex) ontwikkelen zich sprouts vanuit de rechter enthoriale cortex. Hun ontwikkeling duurt een paar dagen en dan herstelt het gedrag zich ook.

Wanneer deze sprouting beschadigd wordt heeft dit grote invloed op het gedrag.

Herstel van hersenletsel kan verder gestimuleerd worden door gangliosides. Dit is een soort glycolipiden, die carbohydrate en vetmoleculen verbindt.

Lees meer...

Hernieuwde groei van axonen

Hoewel een vernietigd cellichaam niet vervangen wordt groeien axonen onder bepaalde omstandigheden weer aan. Een neuron van het perifere zenuwstelsel heeft zijn cellichaam in het ruggenmerg en een axon die naar de periferie gaat. Wanneer zo'n axon platgedrukt wordt, groeit zo'n axon weer aan met een snelheid van ± 1 mm per dag. Wanneer de myelineschede nog intact is neemt het weer het myelinepad naar zijn oorspronkelijke doel. Een sensorische zenuw loopt naar een sensorische receptor en een motorische zenuw loopt naar een spier. Wanneer het axon is doorgesneden en het myelinepad niet meer intact is kan het b.v. zijn dat een motorneuron naar een verkeerde spier loopt.

In het volwassen brein en ruggenmerg van zoogdieren regenereren vernietigde axons maar over heel kleine afstanden. Daarom zijn verlammingen, veroorzaakt door beschadigingen aan het ruggenmerg blijvend (hoewel er bij bepaalde vissoorten wel herstel optrad).

Waarom herstellen axonen zich in het centrale- en perifere zenuwstelsel van vissen en in het perifere zenuwstelsel van zoogdieren, maar niet in het centrale zenuwstelsel van zoogdieren? Er zijn een aantal mogelijkheden misschien vormt zich te veel littekenweefsel na een doorsnijding. Er zijn pogingen gedaan om littekenweefselvorming tegen te gaan, maar het heeft nog nooit geleid tot herstel van beschadiging in het ruggenmerg.

Een chemische verklaring luidt; axonen van volwassen zoogdieren groeien niet zo gemakkelijk als axonen van foetussen. Bovendien vormen het centrale en perifere zenuwstelsel van volwassen zoogdieren proteïnen die de groei van axonen inhibeert. Na een beschadiging aan een perifere zenuw maken de glia-cellen in de periferie chemicalieën die de werking van de normale groei-inhibitie proteïnen te niet doen, maar de gliacellen in het centrale zenuwstelsel doen dat niet. Toen onderzoekers een antilichaam tegen groei-inhibitie proteïnen bij een rat inspoten veroorzaakte dit eengroei over een groot gedeelte van de doorsnijding van het ruggenmerg van de rat, zodat de rat weer gedeeltelijke controle kreeg over zijn achterpoten. Deze chemicaliën kunnen ooit misschien een hemiplegia-patient helpen; dit zijn mensen die eenzijdig verlamd zijn door een gedeeltelijke doorsnijding van het ruggenmerg. Wanneer het ruggenmerg volledig doorgesneden is kunnen de axonen de afstand nooit overbruggen.

Lees meer...

Diaschisis

Gedragsafwijkingen zijn niet alleen het gevolg van het verlies van cellen. Gewoonlijk zorgen axonen van een neuron voor de stimulatie die ook andere neuronen actief houdt. Wanneer die neuron vernietigd is krijgen die andere neuronen geen input meer en worden minder actief. Wanneer eengebied in de rechter hemisfeer b.v. vernietigd is wordt het corresponderende gebied in de linker hemisfeer ook minder actief. Diaschisis (Gr. =er uit schudden) verwijst naar de afgenomen activiteit van overgebleven neuronen.

Wanneer diaschisis een belangrijke bijdrage levert aan gedragsstoornissen dan kunnen stimulerende medicijnen bijdragen aan herstel.

Dit blijkt bij proeven met ratten en katten ook het geval. Tranquillizers die de eerste drie weken na een hersenbeschadiging soms worden gegeven blijken gedragsherstel in de weg te staan. Daarom moet er zo zuinig mogelijk worden voorgeschreven.

Lees meer...

Aangeleerde gedragsaanpassingen

Iemand die een gedeelte van zijn gezichtsvermogen heeft verloren en alleen nog maar iets ziet dat recht voor hem is kan leren zijn hoofd meer heen en weer te bewegen. Soms blijkt een verloren gewaande functie er nog te zijn (een aap, die geen gevoel meer in 1 voorpoot had (deafferented) gebruikte hem niet meer, hoewel zijn spieren nog intact waren.

Hij vond het gemakkelijker om op 3 poten te lopen.

Toen zijn andere voorpoot ook geen gevoel meer had gebruikte hij ze allebei weer). Zo zijn er ook mensen die het gemakkelijker vinden een beschadigde functie niet meer te gebruiken.

Ze kunnen eigenlijk meer dan ze denken en doen. Therapie kan hen dat laten inzien en hen aansporen alle mogelijkheden te gebruiken.

Lees meer...

Aanpassing en mogelijkheden tot herstel na hersenletsel

Hoe vindt herstel plaats terwijl neuronen niet vervangen kunnen worden?

a. Een ander gebied neemt de functies over. Deze verklaring gaat niet helemaal op; wanneer iemand zijn linkerbeen niet meer gebruiken kan en verder loopt met zijn rechterbeen en krukken gebruiken de armen en het rechterbeen hun eigen normale functie op een andere manier. Ze nemen niet echt de functie van het linkerbeen over. Zo gaat het ook in de hersenen; wanneer de motorcortex van een hemisfeer is beschadigd zal de andere hemisfeer controle over het ipsilaterale centrum van een ledemaat ontwikkelen. Dit is dus geen Stuvia.com - De Marktplaats voor het Kopen en Verkopen van je Studiemateriaal 26 echt "overnemen van een functie", maar meer een "beter gebruik maken van al bestaande ipsilaterale paden".

b. Structurele veranderingen in overgebleven neuronen kunnen gedeeltelijk verloren functies restaureren.

c. De persoon kan leren oude problemen op een nieuwe manier op te lossen.

Lees meer...

Invloed van ouderdom op hersteld gedrag

Bij ouderdom sterven een aantal neuronen af. Dit verlies kan bij mensen met herstelde hersenschade terugkeer naar de toestand vlak na de hersen-beschadiging opleveren.

Het ouderdomsproces ontmaskert de beschadiging die vroeger plaats heeft gevonden. Dit geldt zelfs voor beschadigingen die destijds nauwelijks opgemerkt zijn.

Lees meer...

Hoe stress hersteld gedrag beïnvloedt

Na een vermoeiende dag, een paar biertjes of aan het eind van een lange testsessie kan hersteld gedrag na een beroerte opeens weer terugvallen.

Wanneer (bij mens of rat) één kant van de cerebrale cortex, vooral de partiële cortex, is beschadigd reageert hij niet meer op prikkels van de tegenovergestelde kant; sensory neglect. Bij gedeeltelijk herstel reageert hij eerst op de gezonde- en daarna op de beschadigde kant (mensen kunnen b.v. alleen beschrijven wat ze aan de zwakke kant zien wanneer ze aan de sterke kant niets zien. Zien ze daar wel wat, dan beschrijven ze alleen de sterke kant).; sensory extinction. Nog later reageert hij aan beide zijden even goed, behalve bij vermoeidheid of stress.

Die invloed is al merkbaar onder omstandigheden waarvan een normaal mens nauwelijks hinder ondervindt.

Lees meer...

Inschatten van de hersenbeschadiging:

Hiervoor zijn veel tests beschikbaar. Een goede neuropsycholoog kijkt niet alleen naar de afwijking, maar ook naar de oorzaak daarvan; b.v. iemand kan een probleem hebben bij het benoemen van objecten door een taalprobleem, maar ook door een perceptueel probleem. Onderzoek kan duidelijk maken wat iemands toekomstperspectieven zijn. Om uitval te kunnen constateren zijn gegevens nodig van iemands toestand voor het letsel.

Dit moet vaak van vrienden en familie komen. De neuroloog kan ook de tests onderling vergelijken; wanneer de meeste tests een normaal tot hoog niveau geven en één een laag, dan kan er sprake zijn van beschadiging.

Een neuroloog moet niet te veel tests achter elkaar doen, anders raakt de patiënt oververmoeid.

Lees meer...
Abonneren op deze RSS feed

Advies nodig?

Vraag dan nu een gratis en vrijblijvende scan aan voor uw website.
Wij voeren een uitgebreide scan en stellen een SEO-rapport op met aanbevelingen
voor het verbeteren van de vindbaarheid en de conversie van uw website.

Scan aanvragen