verhouding tussen de relatieve wijziging in de gerealiseerde productie en de – in principe infinitesimaal kleine – relatieve verandering in de inzet van de productiefactor die deze productiewijziging veroorzaakte. Met deze maatstaf duidt men de gevoeligheid aan van de productie voor veranderingen in de inzet van productiefactoren.
de verhouding tussen de verandering van de productie en een – in principe infinitesimaal kleine – wijziging van de inzet van productiefactoren.
is gelijk aan de verhouding van de gerealiseerde productie tot de inzet van de productiefactoren die tot deze productie hebben geleid.
geeft om mathematische wijze de relatie weer tussen de output van een productieproces en de inzet van productiefactoren.
geeft onder de vorm van een verhouding van de gerealiseerde productie tot de inzet van de productiefactoren die tot deze productie hebben geleid.
vele keuzeproblemen hebben geen alles-of-niets-karakter, er is substitueerbaarheid van alternatieven.
het zicht toeleggen op één of een beperkt aantal taken.
een ex-post-evaluatie.
de mens streeft niet maximale maar voldoende rationaliteit na.
vooraleer een bepaalde handeling de moeite loont, moeten bij het optimale activiteitsniveau de totale baten de totale kosten overtreffen, zodat de betrokken handeling effectief een welvaartsverhoging impliceert
De Homo Economicus vergelijkt hierbij voor een bepaalde handeling de marginale kosten en de marginale baten
MB < MK => activiteit inkrimpen
MB > MK => activiteit uitbreiden
MB = MK => activiteitsniveau optimaal
impliceert coherentie van keuze. De mens wordt verondersteld de mogelijkheid te bezitten om:
- de alternatieven waar te nemen en te onderscheiden die omgeving hem biedt om zijn behoeften te bevredigen
- er de beste vorm van behoeftebevrediging uit te kiezen
daaronder verstaat men drie kenmerken van het menselijk handelen:
- de autonomie van de individuele preferenties
- de bekwaamheid om coherente keuzen te maken (rationaliteit)
- het welbegrepen eigenbelang als drijfveer van het menselijk handelen.
de groep primeert voor de sociologen als analyse-eenheid van het groepsgedrag boven het individuele gedrag. Groepsgedrag is voor de econoom daarentegen de aggregatie van individueel gedrag via bepaalde coördinatiemechanismen.
