De mens en het dier verschillen vooral van elkaar in de manier van interaceren. De interactie tussen dieren is enkel een uitwisseling van gebaren (Gebaar volgens Mead: Het begin van een handeling dat een teken is van de rest van de handeling: het vervangt de gehele handeling)
Vb. leidersaap die zijn gezag in gevaar ziet moet enkel even gevechtshouding (gebaar) aannemen om terug orde op zaken te stellen. Deze houding vormt een voldoende prikkel voor andere open om zich te onderwerpen. De onderdanige houding van de apen vormt een prikkel voor de leidersaap (hij kan zich gerust voelen).

Dus: interactie bij dieren: uitwisseling van prikkels en reacties.

Betekenis gebaar voor de bestemmeling: teken van de handeling: het gebaar krijgt de betekenis van de gehele handeling. Zal reageren alsof de gehele handeling werd uitgevoerd.
Betekenis gebaar voor de gebarende: Betekenis van het gebaar uit de reactie die dit bij andere oproept.
Gebaar voor interactie als geheel: samenspel van beide aspecten.

Bij menselijk interactie: interactiedeelnemers beschouwen een gebaar niet langer vanuit het standpunt van bestemmeling of gebarende. Mensen zijn in staat de betekenis te vatten die een gebaar heeft voor de andere en voor de interactie als geheel.
→Diegene die het gebaar uitoefent en diegene die het gebaar waarneemt kan aan dat gebaar nu dezelfde betekenis geven = symbolische interactie.
! Mensen beschikken over de capaciteit van internalisatie: het leerproces waarin het subject leert de houding van de andere over te nemen: de prikkel die de ander waarneemt opvatten als een prikkel die ‘tot mij’ is gericht. Wie dat doet heeft volgens hem een groot voordeel in the struggle for life, want zo snel aanpassen aan andermans gedrag.

Denken volgens Mead: anticiperen op verschillende mogelijke houdingen. Denken is gevolg van internalisatie van de sociale interactie.

Sociaal behaviorisme: gaan ervan uit dat gedrag uitgaat van het individu. Als een individu zich gedraagt is hij nooit alleen. Gedrag wordt opgewekt door sociale context. Het gedrag is sociaal.
Sociaal → gedrag
Mead wordt beschouwd als de grondlegger van het symbolisch interactionisme. Maar het symbolisch interactionisme is voortgekomen uit één mogelijke interpretatie, die echter niet de hele Mead bevat.

Belangrijkste werk: Mind, Self and Society: ideeën van o.m. James, Dewey, Cooley, Watson en Darwin. Mead ontwikkelt belangrijkste begrippen in een poging om verder te gaan dan Darwin en Cooley. Hij deelt hun pragmatische uitgangspunten. Mind (denken), Self (zelfbewustzijn) en Society (maatschapij) zijn aspecten van het handelen: komen voort uit het sociale proces (uit interactieprocessen tussen mensen).

Niet de op prikkels reagerende enkeling maar de symbolische interactie tussen twee of meerdere individuen staat centraal. Hij verklaart alle hogere vormen van bewustzijn vanuit dit interactief gedrag (behavioristisch).

Behavioristen waren sceptisch als het gaat over bewustzijn. Geen wetenschappelijk object want we kunnen dat niet bestuderen. Maar Mead: bewustzijn is ook aspect van handelen!

De interactie tussen mensen ≠ interactie tussen dieren
Want: mens is in staat om de betekenis die iets voor hem heeft met andere mensen te delen.
Dus: een interactie wordt nu een betekenisvolle, zinvolle interactie = communicatie.
Betekenissen worden intersubjectief gedeeld: zij worden symbolen. Dus: wat menselijke interactie onderscheidt van de dierlijke is dat het een symbolische interactie is.
Vb. Honden: waf ↔ waf
Mensen: woorden vb. stoel: iedereen denkt aan hetzelfde.

Maar: de overgang van dierlijke naar menselijke symbolische interactie is nog tamelijk mysterieus. Hoe kan de ene mens de andere duidelijk maken welke betekenis een ding of een gedrag voor hem heeft? Waardoor kunnen de handelingskaders van mensen versmelten tot een gemeenschappelijk handelingskader? -> MEAD

James stelde het ‘self’ voor al seen proces. Cooley benadrukt dat niet eender welke activiteiten het ‘self’ bepalen. Want indien dit zo was, zouden ook dieren een identiteit verwerven.
Een identiteit, een ‘self’, komt volgens hem tot stand in de communicatie die mensen met elkaar aangaan (sociaal proces). De tekens die mensen elkaar toezender zijn geen gewone prikkels, ze interpreteren tekens! Ze plaatsen zich op het standpunt van de ander. Mensen bekijken zichzelf constant in de spiegel van een ander: hoe zie ik eruit in de ogen van de anderen en hoe beoordelen zij mij? Reacties en houdingen van anderen zijn bepalend voor ID!
→Zelfgevoel resulteert uit verinwendiging van de houding van anderen: trots, schaamte, onzekerheid is dus secundair.
Interactie→Houdingen, reacties van anderen verinwendigen→schaamte, trots

Dit proces van identiteitsvorming: ‘looking-glass self’ (‘instellingsovername’ en ‘internalisatie’ Mead)