Sensory Physiology (p 84)

Charles Bell beschreef dat dezelfde stimuli op verschillende zenuwen verschillende sensaties opwekken en verschillende stimuli op dezelfde zenuw dezelfde sensatie opwekt.

Johannes Peter Müller gaf aan dat zenuwen zelf verschillende impressies doorgeven aan het brein of bewegen naar verschillende delen van het brein waardoor deze alsnog specifiek worden.

Benjamin Franklin deed experimenten met een elektrisch geleidende doos waarin een persoon plaats kan nemen en de doos onder stroom kan worden gezet. De persoon zelf overkomt niets.

Galvani beschreef dat zenuwactiviteit elektrisch van aard is.

Emil Du Bois-Reymond wist voor het eerst definitief aan te tonen dat zenuwactiviteit elektrisch van aard is. Hij verwijderde een stuk van zijn huid en met wat geleidend materiaal wist hij de elektrische puls 30x sterker en daarmee waarneembaar te maken.

Hermann von Helmholtz gebruikte Thomas Young’s theorie dat het oog drie zenuwbanen kent die de primaire kleuren kunnen onderscheiden.

Verder meette hij de snelheid van zenuw reacties. Hij bevestigde o.a. een kikker op een trommel om de snelheid te meten en liet mensen op een knop drukken na een stimulus. Hoewel dit laatste experiment erg variabele data opleverde bleken de tijden gemiddeld langer te zijn voor een stimulus aan de teen dan aan het dijbeen.