Phrenology (p 89)

Franz Joseph Gall claimde dat persoonlijkheidskenmerken getraceerd kunnen worden door de vorm van het gezicht. Hij onderzocht schedels van daklozen, gevangen, gekken en doden en ontwikkelde op basis hier van een doctrine. Hieruit ontstond Phrenology.

Johann Caspar Spurzheim was een assistent van Gall. Na de dood van Gall bracht Spurzheim Phrenology van een ‘wetenschap’ tot een cult.

Drie Amerikanen brachten later allerlei Phrenologie apparaten en handleidingen uit en wisten hier een aardige duit mee te vangen. Soms werd phrenologie als een vereiste bij een sollicitatie gebruikt.

Fouten Phrenologie: 1) Lokalisatie van eigenschappen op de schedel zijn willekeurig, 2) Phrenologie argumenten zijn circulair, 3) het gebruiken van onnozele is voor serieuze studenten van hersenfunctie onacceptabel en 4) phrenologie kan nooit gefalsifieerd worden.

Magendie was een criticus van Phrenologie en liet Spurzheim de schedel van de Franse wiskundige Pierre Laplace onderzoeken. Wat Spurzheim niet wist is dat Magendie de schedel had vervangen met die van een imbiciel. Spurzheim bewonderde de schedel enorm wat Magendie uiteindelijk publiceerde.

Pierre Flourens bracht de belangrijkste kritiek voort; de contouren van de schedel komen niet overeen met die van de hersenen. De aanname waarop Phrenology is gebaseerd is fout.