Direct Stimulation of the Brain (p 104)

Gustav Fritsch en Edward Hitzig ontdekten dat wanneer verschillende plaatsen van de hersenen gestimuleerd werden met elektriciteit verschillende spieren samentrekken. Daarbij bleek dat stimulatie aan één kant van de hersenen altijd aan de tegenovergestelde kant een reactie veroorzaakten.

David Ferrier bracht het belangrijkste werk voort; The Functions of the Brain. Ferrier plaatste elektroden in een grote groep dieren. Ferrier lokaliseerde 15 breinfuncties.

Later werd ontdekt dat de grootte van het gebied te maken had met de functie i.p.v. de grootte van het onderdeel, bijv; de handen zijn oververtegenwoordigd in de hersenen.

John Huglings-Jackson beschreef Jacksonian Epilepsy bij zijn vrouw, een epilepsie die van het ene deel van het lichaam naar het andere verplaatst. Hij concludeerde uiteindelijk dat remmingen van functies een teken is van een gezond brein. Bij deze stelling is hij waarschijnlijk beïnvloedt door de politieke standpunten van Thomas Hobbes; wat we niet doen als samenleving is het teken van beschaving.

Dr. Roberts Barthalow was de eerste die naalden met elektroden plaatste in het menselijke brein, in dit geval bij Mary Rafferty. Na enkele experimenten bleek Rafferty na een paar dagen bleek en depressief. Ze had moeite met lopen en had last van ongevoeligheid en een kietelgevoel. Na vier dagen kreeg ze een beroerte gevolgd door verlamming en uiteindelijk dood. Barthalow biechtte zijn resultaten eerlijk op en dit leidde tot een ethisch schandaal.

Hersenstimulatie met elektriciteit heeft veel opgeleverd voor de wetenschap.